Cudowny jest świat - powtarzając słowa wielkiego Louisa Daniela Armstronga. Piękna jest przyroda, szczególnie w takich okolicznościach, jak dzisiaj. Wczoraj dzień bardzo zabiegany (faktycznie i w przenośni). Dzisiaj - druga odsłona zabiegania. Za tydzień dzień babci i dziadka, więc trzeba było odwiedzić babcie i dziadków, także tych, których odwiedzić można tylko w miejscu ich spoczynku. Był to więc dzień wyjazdu do rodziny, jednak nie stanowi to żadnej wymówki od biegania. Taką wymówką nie może też być temperatura -11 stopni, bo tyle było około 13:30. Odziany w trzy warstwy bluz oraz w dwie pary rękawiczek wyszedłem biegać. Przez moment tylko telefon odmawiał posłuszeństwa, ale i z tym się uporałem. W pięknych okolicznościach przyrody, biegnąc po dawnym nasypie kolejowym, który obecnie został zamieniony w ścieżkę pieszo - rowerową (Żnin), podziwiałem piękno pałuckiej przyrody w zimowej odsłonie. Przez głowę przechodziła tylko jedna myśl: "jak tu pięknie, k....a" (jak to mówią moje dzieci "kura" przez "w"). Pewnie można byłoby się rozpisywać, tworzyć wiersze, być Osiecką, ale... ja nie umiem. Wolę przekaz "prosto z mostu", więc napisałem powyżej to, co miałem wówczas na myśli.
I tak znacznie opatulony pokonałem blisko 16 km , wokół tzw. Dużego Jeziora (troszeczkę jeszcze zboczyłem z prostej drogi, bo byłoby zbyt skąpo z kilometrami). A co mi przygrywało? Tym razem było ciężko, a nawet bardzo ciężko. Był to zespół należący do nurtu stoner rock z elementami doom metalu, czyli The Midnight Ghost Train. Słuchałem ich płyty z 2015 roku o tytule "Cold Was The Ground". Ciekawa, jednak nie powala. Jak dla mnie nie ma żadnych wow! i och!, ale jest na poziomie.
Po dzisiejszym biegu blisko 310 km na styczniowym liczniku, co powoduje, że endorfiny szaleją, pewnie podobnie jak emocje kochanków w niejednym z wierszy Osieckiej.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz